Meer over mijn achtergrond

Ik ben opgeleid als interdisciplinair perceptie- en relatieonderzoeker, luistercoach en allround relatiecounselor. En volg regelmatig nieuwe opleidingen om jouw weg nog beter te kunnen faciliteren (klik hier voor een overzicht van opleidingen en accreditaties).

Als doorgewinterd kwalitatief interviewer ben ik goed in luisteren en het herkennen en interpreteren van patronen. Ik heb op hoog niveau individuele keuzeprocessen en interactiedynamieken bestudeerd - en allerlei mensen begeleid bij het opzetten en uitvoeren van onderzoek.

Daarnaast heb ik (belangrijk voor dit werk) ervaring in het begeleiden van persoonlijke ontwikkelingsvraagstukken en veranderprocessen. Bijvoorbeeld als schaduwwerkfacilitator op de co-creatieve retreats die ik al jaren mede-organiseer. Of in trajecten om mensen te ondersteunen bij diep verdriet na relatiebreuken. Of het vinden en therapeutisch updaten (met een moeilijk woord: 'reconsolideren') van belemmerende overtuigingen.

Mijn verhaal: van 'relatiefaalkundige' tot veilig gehecht en gelukkig getrouwd

Mijn eigen relatiepad ging vaak over nogal moeilijk begaanbaar terrein - zowel voor mezelf als voor mijn partners. Ik heb 35 (ja, echt...) kortere en langere relaties en nog veel meer onbeantwoorde verliefdheden meegemaakt voordat ik mijzelf en mijn patronen goed genoeg leerde kennen om mijn juiste partner te herkennen, waarderen en toe te laten.

Niet dat het alleen maar naar was overigens! Ik heb prachtige dingen beleefd - met deze mensen, én in de perioden dat ik alleen liep. Alle 35 relaties waren betekenisvol voor mij en hebben mij verder gebracht op mijn weg (zelfs al voelden sommige frustrerend veel als hetzelfde dwaalpad keer op keer lopen, en waren anderen vreselijk moeilijk om los te laten).

Door de personen die ik tegenkwam en hun én mijn eigen emotionele en seksuele quirks, gedrags- en gedachtenpatronen, valkuilen en behoeften heb ik grote delen van het relatielandschap erg goed leren kennen. Waaronder de doolhoven van communicatie, de donkere wouden van het onderbewuste (nog) niet-weten, en natuurlijk: de drijfzandvelden van goedbedoeld advies...

Wie mij een beetje kent weet dat ik natuurlijk onderzoek ging doen. Ik had immers helemaal geen nare jeugd gehad, was slim, vindingrijk, en oplossingsgericht. Waarom lukten studie, werk en vriendschappen me wel, maar dit niet?!

Ik was vastberaden om uit te vinden wat er mis was - en wat ik eraan kon dóen!

Ik leerde over hechtingsstijlen, invloeden van ouders/verzorgers, het verschil tussen vrouwen en mannen, feminiene en masculiene energie, intelligent omgaan met emoties, traumawerk, systemisch werk, lichaamswerk, schaduwwerk, zelfliefde, fetishes, consent, liefdestalen, geweldloze communicatie, non-personal awareness, codependentie, innerlijke delen, grenzen, en nog veel meer. En over allerlei therapeutische interventies en methoden.

En elke keer dacht ik 'dít is het, nú gaan dingen veranderen', ik paste de kennis toe, probeerde uit met goede moed en...ging weer op m'n bek.

Sommige dingen hielpen natuurlijk wél echt. Andere deels. Maar weer andere, ook die hoog aangeschreven stonden, deden gewoon he-le-maal niets voor mij of mijn situatie.

En mijn vrienden? Die konden me weer opvegen. Om vervolgens enthousiasme te tonen als ik wéér een nieuwe liefde had...

Zo kwam ik er dus wel meer en meer achter dat geen enkel boek, theorie of benadering dé oplossing in pacht heeft. Dat niet alles voor iedereen werkt.

Aan de universiteit leerde ik dat dat is omdat de realiteit -zowel in de buitenwereld als onze binnenwereld- complex en dynamisch is.

Om te beginnen is iedereen uniek en dus ook iedereen's pad anders. Niemand (zelfs een tweeling niet) heeft dezelfde achtergrond en leert dezelfde lessen. Daarbij komt iedereen andere mensen tegen, beleeft dingen anders, wordt door verschillende dingen getriggerd en van verschillende dingen gelukkig. En dan ontwikkelt dat zich óók nog eens door de tijd heen - en niet altijd op een lineaire manier.

Maar ik leerde ook 'Everything is context-dependent. But that doesn't mean it's arbitrary.' - er blijken namelijk wel degelijk patronen te zijn.

Je kunt, net als bij het navigeren door onbekend terrein, meerdere punten gebruiken ('trianguleren') om je eigen unieke weg in kaart te brengen en te vinden wat werkt. Soms zijn er zoveel factoren die iets beïnvloeden dat het veranderen van één niets doet. Maar, net als dat een trauma in een moment kan ontstaan, zijn er ook bepaalde (maakbare!) omstandigheden waarin zelfs de hardnekkigste patronen in korte tijd kunnen transformeren.

Na een buitengewoon diep dal van liefdesverdriet in 2015, dat ik voor het eerst volledig bewust in- en aanging, klikte er iets in mij. Dingen vielen op hun plek. Ik zou kunnen zeggen dat ik van mezelf ging houden, en dat is waar. Maar dat was het niet alleen. Liefde is namelijk niet genoeg - niet voor jezelf, en niet in een relatie.

Ik begreep eindelijk waar ik vandaan kwam, en waar ik heen wilde. En dat ik om daar te komen allereerst bewust moest weten en accepteren waar ik was, elk moment weer...

Niet veel later leerde ik Robert-Jan leerde kennen. En nu kon ik hem niet alleen herkennen, maar ook accepteren, toelaten, en uiteindelijk vertrouwen. We moesten natuurlijk nog veel van en over elkaar (en onszelf) leren, en doen dat nog steeds, (meestal ;-)) op een volwassen manier. Ik vond het bizar: ik wist gewoon niet dat een relatie zo makkelijk en tegelijkertijd zo leuk kon zijn!

Kijk ons nou: